ръцете ми тежат....
(Навярно станали са котви!)
Отчаяно са стискали,
във опит
да те задържат..
И дъното сега
е тяхната утопия.
Знам защо
очите ми са езера
оплели мрежите
на своите рибари.
Дошла е рано
есента.
За да пожъне само ярост.
Публикувано от Камелия Ангелова в 4:08
0 коментара:
Публикуване на коментар